Cijfers liegen nooit
In het eerste gesprek heb ik van tevoren al de cijfers van haar bedrijf geanalyseerd. Ik weet precies wat ze de afgelopen jaren heeft gedaan. Cijfers lezen is voor mij hetzelfde als het lezen van een autobiografie. Het vertelt een verhaal over de beslissingen uit het verleden. Cijfers liegen nooit, tenzij iemand moedwillig de boel wil flessen. Ik ga altijd uit van de beste intentie van de mens.
De kleine puzzelstukjes moeten nog worden ingevuld. En dat lukt alleen maar als je de ondernemer aan het woord laat en hem of haar vraagt naar bepaalde gebeurtenissen.
Meer geld eruit dan erin
“Ik zie dat er afgelopen jaar meer geld uit het bedrijf is gegaan dan dat er is binnengekomen. Weet jij waar dat aan ligt?” vraag ik Saar. Ik weet het antwoord al wel, maar ik wil graag toetsen of zij ook weet waar dit vandaan komt.
“Ik heb geen idee. Vertel jij het me maar. Voor mijn gevoel heb ik niks geks gedaan.” zegt Saar. Ik zie de weerstand bij haar groeien. En daar is valkuil nummer 1. Niet weten wat er binnenkomt in je bedrijf, maar ook geen grip hebben op wat er aan geld uitgaat. Ze is niet de enige.
Ik begin mijn uitleg: “Je hebt € 40.000 winst gemaakt dit jaar. Dat is een brutowinst. Hierover moet je nog inkomstenbelasting betalen. Maar dit is ook het bedrag waar je je salaris van betaalt. Dat noemen we privé uitgaven, want een salaris heb je alleen als je in dienst bent van een bedrijf. En dan is het fijn als er nog iets overblijft nadat alle andere rekeningen zijn betaald. Dat noemen we een buffer opbouwen. Jij hebt afgelopen jaar € 42.500 aan privé uitgaven gehad. Met andere woorden: Er is € 2.500 te veel uitgegeven." Het is een hele uitleg, maar ik vind het altijd belangrijk dat ik een ondernemer stap voor stap meeneem in het proces.
“Oh ja, nu weet ik het weer!” zegt Saar. We zijn afgelopen jaar met het gezin op vakantie geweest en die vakantie viel iets duurder uit dan wat we hadden verwacht. Dus ik heb € 3.000 extra overgemaakt voor de vakantie. Valkuil nummer 2. Beslissingen nemen op basis van emotie en niet van ratio.
“Hoe heb je de vakantie ervaren?” vraag ik oprecht. “Het was geweldig. We zijn naar Bali geweest. We hebben herinneringen gemaakt voor het leven met ons gezin.” En ik zie haar helemaal opfleuren als ze erover praat. “Fijn dat je ervan hebt genoten. Dat gun ik je. Het is belangrijk om herinneringen te maken. En gelukkig had je € 20.000 op de bankrekening staan. Voldoende buffer om eenmalig deze uitgave te doen.”
Wie ben ik om haar te wijzen op haar uitgaven. Zolang het past en kan en niet ten koste van de bedrijfsvoering, mag een ondernemer bij mij doen wat ze wil. Ik geef inzicht. Ik ga niet op haar stoel zitten.
Een wijze les voor de toekomst
Het is mei en de meeste werknemers krijgen in mei hun vakantiegeld. Jij niet. Jij bepaalt dat zelf. Hoe weet je nu of je jezelf dat extraatje kan veroorloven? Heel erg simpel. Door daar vooraf rekening mee te houden in het winstplan. Het winstplan dat je ieder jaar aan het begin van het jaar maakt.
Je kunt ook structureel door het jaar heen een vast bedrag of percentage naar een spaarrekening overboeken. Dan doet het niet zo pijn en kun je het zien als een extraatje.
PS. Het vakantiegeld hoeft niet in mei te worden uitgekeerd. Dat bepaal jij zelf als ondernemer. Ik doe dat in juli als ik ook echt op vakantie ga.
Janine van Vliet
Koken met Cijfers
www.kokenmetcijfers.nl
